Arquivo da categoría: Actividades

Conferencia de Xosé Luís Barreiro Rivas

Lección Inaugural do Curso 2005-2005

Xosé Luís Barreiro Rivas foi deputado por Alianza Popular no Parlamento de Galicia (1981-1987), conselleiro da Presidencia (1982-1986) durante a presidencia de Xerardo Fernández Albor e vicepresidente no goberno de Fernando González Laxe.

Na actualidade é profesor de Ciencias Políticas da Universidade de Santiago de Compostela.

Concurso de inglés

Concurso inglés
Concurso inglés

Gracias a unha iniciativa do Departamento de Inglés do noso Instituto, levouse a cabo un concurso, do que, a primeira fase realizouse a través de internet. Cada dúas semanas, o Departamento de Inglés poñía na súa páxina un Quiz baseado na procura de respostas ás diferentes preguntas, mediante buscadores como Google. Os participantes sumaban puntos durante os 4 Quiz realizados.

Os meus compañeiros de 3ºB, Noelia Vaamonde, Carlota Golmayo e Francisco Martínez, fixeron carteis nos que lembraban as datas de envío das respostas.

Os 10 alumnos que acadaron maior puntuación pasaron á final que se celebrou na sala de ordenadores do instituto, supervisado polos profesores do departamento. O concurso xerou boas expectativas e os estudantes sentíronse atraídos e decidíronse a concursar, aínda que, como xa se mencionou, só entrarían na final os 10 concursantes coas maiores puntuacións.

Así chegou o día 29 dem Abril no que se levou a cabo a primeira final, e digo a primeira final porque houbo un triplo empate e decidiuse unha segunda final para o desempate, e así se realizou a segunda final o día 6 de maio, e se coñeceu o terceiro posto, non así o primeiro e o segundo, xa que de novo houbo empate. A final definitiva realizaríase o día 13 de maio polo cal no momento de estar escribindo este artigo, aínda non se realizou esa gran final que será distinta as anteriores, xa que se fará por Morte Súbita: o primeiro en fallar quedará en segundo lugar.

Para este concurso, o Departamento contaba con dous premios de 45 euros e 30 euros, para o primeiro e segundo clasificados respectivamente, pero ao producirse ditos empates, o Departamento decidiu engadir un terceiro premio de 20 euros para que o terceiro finalista non quedara sen recoñecemento.

Ao final, a gañadora foi Cristina Núñez de 4ºB de ESO, o segundo lugar ocupouno Marco García de 3ºB de ESO e o terceiro Unai Leceta de 1ºB de Bacharelato. Tamén recibiron un recordo da súa participación -unha película en DVD- os outros sete finalistas: Patricia Varela e Alberto Domínguez de 1º de Bacharelato, Laio Fernández de 2º de ESO, Iris López de 4º de ESO, Lidia Pedreira e Eugenia Medina de 2º de Bacharelato e Gonzalo García de 1º de ESO.

[Texto de Marco Antonio García , 3ºB da ESO]

Excursión ao Mosteiro de Caaveiro

Mosteiro de Caaveiro
Mosteiro de Caaveiro

Caaveiro es un monasterio medieval en ruinas, encaramado en un nido de águilas en la boscosa ladera de una de las montañas por entre las que fluye el río Eume, en una estrecha garganta, entre las fragas que llevan su nombre. Por una angosta carretera que las atravesaba, y que no tardó en volverse pista embarrada y más tarde sendero abrupto, varias clases de secundaria anduvimos hasta el lugar bajo una fría lluvia de finales de octubre, con la intención de tratar de captar el gusto de la escenografía romántica.

A pesar de aquella lluvia, el tiempo que hizo contribuyó al propósito con el que habíamos caminado durante cinco kilómetros por los bosques hasta llegar a las ruinas. Allí la atmósfera era, cuando menos, muy parecida a la de las leyendas de Bécquer, en particular a las de “El Miserere” y “El monte de las ánimas”: El panorama que se divisaba, con jirones de niebla flotando entre los árboles que cubrían las montañas, bajo un cielo gris plomizo, y el río en el fondo del cañón, era magnífico. Compensó, desde luego, la caminata, aunque no tanto el chaparrón que nos caló hasta la médula al regresar. También eran preciosas las ruinas del monasterio, medio cubiertas por los musgos y líquenes, entre la neblina, aunque no pude ver las de los molinos que había más abajo. La ida y la vuelta, sin embargo, también fueron bonitas, porque entre los árboles que rodeaban la carretera se podía ver un precioso paisaje de montañas, pinos y bruma, aparte del río Eume, a cuya vera íbamos. En conclusión, incluso con la lluvia y con el frío, mereció la pena.

Borja Araujo Arce 4ºA

A Cadea Humana

Programa de Actos

  • 12. saida. O alumnado saiu por cursos acompañado polo seu tutor ou profesor acompañante baixará pola rúa darwin cara á praia de santa cristina polo paseo ata o final.
  • 12.30. Colocacion na praia. O alumnado colocouse no lugar que lle correspondeu por cursos, durante ese tempo e ó longo da saida fixeronse as fotos.
  • 12.50. Cadea na praia. Formouse a cadea humana ó longo da praia de santa cristina ate a 1.05 lecturas lectura do manifesto, lectura de poemas e evocación o mar de galicia flores deixadas no mar
  • 1.20 retorno ó centro educativo

MANIFESTO 1

Estamos eiquí, o Instituto Neira Vilas de Perillo, todos xuntos, en conexión cos nosos cincuenta mil compañeiros que se están unindo na costa da morte, na cadea humana de Laxe a Muxía.

Porque a pesar de poñernos atrancos non nos van facer calar.

Estamos eiquí porque exercemos o dereito democrático a exerce-la nosa libertade de expresión.

Porque a mocedade tamén temos opinión e exercémola.

Estamos eiquí porque o mar é a nosa vida, a fonte de riqueza e esperanza e non o queremos verlo convertido “nun vertedeiro e os nosos soños nunha pesadilla”

Porque queremos estar coa xente que “sufre e chora un pranto cotidian de volvoretas”

Estamos eiquí porque esta é unha situación de emerxencia con graves consecuencias económicas, sociais, medioambientais e de saude. E abandonaronos.

Porque necesitamos dotación económica para paliar as consecuencias na pesca marisqueo e e industrias derivadas. E non esmolas.

Estamos eiquí para reivindicar plans de prevención e de emerxencia.

Para esixir que a nosa costa non sexa un vieiro de irresponsables.

Tamén estamo eiquí para dar as gracias a todos os nosos amigos do mundo enteiro polo su ánimo, polo seu traballo, polas súas cartas, pola súa solidariedade.

Sabemos que non estamos sos.

E ó cabo. Estamos eiquí porque cremos que outro mundo é posible, cun modelo enerxético sostible, cun mundo en equilibrio e cos pobos en paz.

Porque nos somos natureza, porque nos somos mar.

Así esiximos que:

¡NUNCA MÁIS!

Lido por UNAI LECETA BÉLMEZ

MANIFESTO 2

O NOSO MANIFESTO

Pasan os dias e fica xa lonxe, lonxe, lonxe a imaxe perfeita e acompasada do mar bailando polas nosas costas. Non é hora, nen muito menos, de facer honra ao pasado ou de traer ao caso ese costumismo pasado de torca e abafante destes dias que tanto dano fai. A situación non ha de cambiar por muito que cantemos o fermosas e únicas que son as nosas costas. Ha de cambiar se lle dicemos a todo o mundo que o especial delas radica, única e exclusivamente en que son nosas.

Por iso é hora xa, sen dúbida, de espellar-nos nun futuro claro. É hora de quitar-se os veos e de coller as cousas polo fondo, alá ben pola raíz, e limpa-lo todo de arriba abaixo.Hai que aventurar-se a viver sen que os intereses neoliberais sexan quen de hipotecar-nos a vida, o futuro,o presente e as consciéncias. Temos que erguer xa o que nos deixaron de país,lembrando-lle sempre o que sucedeu e sucede.

O tempo marcha e o minuteiro indica-nos a hora de erguer os ollos ao sol, prender un facho co seu lume e queimar-lle a consciéncia a quen hoxe está pensando en seguir a sua eterna repichoca de falsidade. É,xa que logo a nosa hora: a da mocidade. Temos que recompor isto, o que fica logo dun desatre sen precedente que se agocha non só en cada mareia que chega á costa. Temos que atallar todo isto xa.

As cousas reviram-se e mais que se han de revirar, pero non deixa de ser paradóxico e extraño que para erguer un país xa roto, teña que caer até o fondo, vendo detrozados os médios de subsisténcia de miles de persoas. Temos a necesidade de construir a nosa história coas nosas próprias mans, sen actores ou actrices allei@s á situación, allei@s a nós.

Cómpre-nos dicer a nós, moz@s da nosa Terra, se pensamos seguir indo costa abaixo ou encarados ao porvir. Agora toca-nos dicer que hai algo alén desta noite de morte. Temos que coller os nosos fachos ben dispostos e facer-nos ouvir, dando-lle a saber á xente que é certo que un outro mundo é posíbel. Nós, queremo-lo ver xa!

MARIA OSORIO LÓPEZ (16 ANOS)

1º de Bacharelato do I.E.S. “Praia Barraña” de Boiro

(Estracto do artigo “NÓS, QUEREMO-LO VER XA”)

Lido por ALBA CORTÉS PATIÑO