Ángeles Albacete Casares ten dezasete anos e naceu e vive en San Pedro de Nós, pasou dous anos da súa infancia en Francia e está desde o ano pasado no Centro. Angeles compaxina traballo e estudio desde os quince anos. Traballou coidando nenos, de auxiliar de peluquería, de etiquetadora nunha tenda de marca, de axudante de cociña e de camareira.
“O traballo é un paso para ir aprendendo da vida”
¿Cando decides empezar a traballar?
Sempre quixen millor traballar que estudiar. Empecei ós quince anos.
¿Puxeronche inconvenientes na casa?
Algúns. Sempre me diceron que primeiro son os estudios e cando traballaba non estudiaba tanto e non axudaba na casa.
¿Cómo combinas hoxe o traballo e o estudio?
Agora só traballo venres e sábado na peluquería da miña nai. Noutras veces traballei na noites do venres e sábado e chegaba a casa á mañanciña. Cando traballaba polas tarde era no vran e coidando nenos. Tamén tiven outros traballos que eran sábados, domingos e festivos.
¿Cal foi o traballo que che gustou máis?
Cando traballei na cafetería restaurante do club de Golf porque os compañeiros eran novos e, ensinábanme e levabamosnos moi ben.
Noutros traballos había moita competitividade e tamén era con xente maior que non quería ensinarche.
¿Recomendarías ós adolescentes traballar?
Si, o traballo é un paso para ir aprendendo da vida, vas sabendo de que va e axúdate para o teu futuro na vida. Vaste afacendo ó esforzo e ás dificultades . O día de mañán ya o probaches e xa podes saber o que che gusta.
¿Qué tal o soldo?
Non é moito; ás veces non pagan todo o que deberían.
¿Fanche contrato?
Non en todos os casos.
¿Gústache a relación co público?
Dame igual , se estás cara ó público ou estás cos compañeiros, trato hai igual.
¿Qué fas co diñeiro que ganas?
Unha parte o gardo para cando sexa maior e o outro o invirto en pasantías salvo algún día que o gasto nalgún capricho.
¿Podes ben traballar e estudiar?
As desventaxas é que si é as fins de semana nos tes tempo a estudiar, é millor traballar pola semán e ter libre os festivos para poder adiantar os estudios.
¿Por qué hai tan pouca xente que traballa?
A xente só quere ter diñeiro a cambio de nada. Eso no pode ser. Se queres traballar, trabalalr. Non sole haber problemas. Pero non se debe traballar en algo que non che guste.
Lo que es bueno es que así valoras si te gusta trabajar o estudiar.
¿Traballan os teus familiares novos?
Todas as miñas primas traballan ainda que son novas. Deixaron de estudiar porque lles gusta máis o traballo. Non están sen facer nada. Algunhas estudian tamén.
¿Cal é maior inconveniente de traballar?
Que che quita de sair, o problema é que o traballar o sábado non podía xusto sair es día e quedar coa xente.
¿Recomendarías traballar?
Sí , se realmente teñen interés, senón débese facer outra cousa porque non vas perder o tempo.
Pablo Rodríguez Longueira, Empezou ós 11 anos a tocar o saxofón na escola de música de Perillo. Toca agora na banda municipal. , con 19 anos e una enorme altura, agrándase, máis ainda, coa fotografía agarrado ó seu saxo.
– ¿Cal é actuación da que estás máis satisfeito?
-Cando perdín a vergonza.
– ¿Cómo?
-Foi hai cinco anos. O profesor obligábame a tocas en público porque estaba aterrorizado por estar nun escenario. Para min sai e “dar a cara” singnificou superar un reto e sentirme satisfeito.
-¿Hai que ter bos pulmóns?
-Si
-¿Hai que respirar dalgunha maneira?
– Hai que facer ben as pausas que che veñen indicadas na partitura.
-¿Por qué te decidiches polo saxo?
-Polo sonido. De pequeno oíao nos Simpons. Escoitei despois ó profesor e gustoume. A verdade é que é un bon instrumento.
-¿Qué outro instrumento che gusta?
-O piano, pero non o toco, o que sí me gustaría tocar é a trompeta.
-¿Por qué?
– Parece menos complicado
-¿O saxo é difícil?
– Si
-¿Por qué?
-Ten moitas claves. Hai que ter moita axilidade nos dedos.
-¿Qué é o mais dificil de tocar nunha orquesta?
– Que todo encaixe e que haxa coordinación.
-¿De quen depende?
– Do director qu eé quen marca o pulso
– ¿Qué público che gusta?
– A mín gústanme os vellos. Escoitan con educación e s son comprensivos.
– ¿Cal é o público ideal?
– O público que maís me gusta é o que escoita e aplaude.
-¿Tes apoio na casa?
-Si, demasiado. A miña nai está todo o día: “estudia, practica, estudia, practica…”
-¿Pensas seguir?
-Si.
-¿De qué depende?
– Sobre todo se pudera entrar no Conservatorio, e así poder estar nalgunha banda e gañar diñeiro.
Bruno Bargo López, porteiro, “e con moitos balonazos na cara” ten dezaseis anos, cursa cuarto de ESO e está no equipo de balonmán de Oleiros, o su equipo gañou a liga de A Coruña, a provincial. Van xogar o campionato galego e quizás o nacional.
“Nunca, nunca hai que desistir”
-¿Canto tempo levas xogando?
– Cinco anos e levo catro de porteiro. Con moitos balonazos na cara.
-¿Por qué empezaches?
– Quería un deporte máis entretido co fútbol que é o que monopoliza. O fútbol é máis pesado non hai tanto goles nin tanta emoción.
-¿Cómo foron os primeiros días?
– O primeiro día rompéronme as gafas dun balonazo.
-¿E desistiches?
-Nunca, nunca hai que desistir
-¿Cómo estamos de instalacións?
-Bastante ben, o Valle Inclán é un pavillón bastante cómodo pero en comparación con outras instalacións de Coruña non é tan bon. Aproveito para pedir un novo solo para o pavillón do Valle Inclán, é de goma e se caes queimas as xeonllos.
– ¿Hai máis mozos que mozas?
– Hai máis mozos porque as nenas non se animan.
-¿Por qué?
-E moi duro porque é un deporte de contacto.
– ¿Debería haber equipos mixtos?
– Non, o polo tamaño dos homes, son máis anchos de espaldas e son máis brutos.
-¿Por que son tan feos os uniformes?
– O noso é bonito , é azul e branco.
-¿E caro o equipamento?
-Regáloo o equipo, nos temos que pagar dezaoito euros ó mes e con eso pagamos todo, a roupa, os desprazamentos e todo o demais.
Claudia Calvelo Ameijeiras, de cuarto de ESO, ten dezaseis anos -recén cumplidos- e xa leva máis de cinco no cumio do deporte. Con 11 anos, e no primeiro partido de baloncesto xa a mandan á selección galega e no mesmo veran é fichada para a selección nacional. Co equipo español recibíu a medalla de oro en Kosica (Eslovenia) hai dous anos.
“O deporte axúda a apartar os problemas que teñas”
Claudia Calvelo Ameijeiras, de cuarto de ESO, ten dazaseis anos –recén cumplidos- e xa leva máis de cinco no cumio do deporte. Con 11 anos, e no primeiro partido de baloncesto xa a mandan á selección galega e no mesmo veran é fichada para a selección nacional. Co equipo español recibíu a medalla de oro en Kosica (Eslovenia) hai dous anos. Cunha importante herdanza familiar porque o seu pai fora xogador e entrenador, tardaron a animala porque tiñan medo das constantes lesión sque sufren os deportistas.
-¿Cómo empezas a xogar?
– Empecei pola iusión que lle facía ó meu pai, non tanto á miña nai que non quería pasar o resto do seu tempo libre vida no pabellón de deportes.
-O sea que a túa nai non lle gusta
– Pero acabará por gustarlle
– ¿Houbera preferido menos implicación?
-Sí, porque cada vez que me suben de categoría, estou menos tempo na casa.
– ¿Cal son as ventaxas de ser unha xogadora de élite?
-Cobras coma si foras profesional e a satisfacción de ser unha das catro xogadoras de España con dous anos menos que xoga en cadete.
-¿Por qué o baloncesto?
– Gostábame, víao sempre
– ¿Cal é o teu posto?
– Agora son capitana da selección española.
– ¿Tes moita responsabilidade?
– Sí porque eres a máxima responsable do equipo, eres a conexión co entrenador a que debe controlar que o equipo esté co máximo rendemento, controlar o que esté triste ou ver se alguén ten problemas. Mostramos o noso día a día no díario da sub 16 na páxina web da federación en www. feb.es
-¿Cal son as bondades do deporte?
-Estás ben fisicamente e ben contigo mesma, vas superando as túas metas. Tamén porque viaxas e coñeces xente. Practicas idiomas porque sen o inglés non vas a ningunha parte. Tamén a xente tímida sóltase máis.
– ¿Cal é límite entre a afición e a paixón?
-Tes que vivilo é algo que non se pode contar. Canto está no podio e sona o himno é unha emoción enorme.
– ¿Qué che quita o deporte?
– Estar máis tempo con meus amigos do Instituto
– ¿Qué botas en falta?
-Estar en casa porque estou moito tempo fora. Temos moita presión, cando che sae algo mal necesitas á túa xente e non ó entrenador. Por eso os meus pais non me chaman cando estou de concentración.
-¿Lígase?
-Sí que se liga porque coincides con xente de todo o mundo.
-¿Qué lle dirías ó que non fai deporte?
-Que faga algo, ainda que sexa andar. Porque te sintes millor física e síquicamente. Distráete e axúdate a desfogar e aparta os problemas que teñas.
-¿Alonxate da arte ou de outra actividade cultural?
-Non porque viaxo moito e de cando en vez podemos ver algún museo ou palacio.
-¿Qué carreira vas facer?
– A verdade é que teño facilidades porque teño boas notas pero estando nesto podo entar en calquera carrera sen necesidad de media. Vou facer Mediciña ou Fisioterapia.
Claudia entrena cada día tres horas, dí que lle da tempo todo. As súas notas o demostran. Mentras facemos a fotografía preocúpase para non sair moi seria. A verdade é que non o é.
Ciencias Naturais
Milagros Rey Pichel [Xefa de departamento]
Agustín Lorenzo López [Servicios Especiais]
Carmen Porta Vila
Nuria Sánchez Moreno
Debuxo
Faustino Seijas Seoane [Xefe de departamento]
Graciela Forte Villanueva
Economía
Isabel López Mariño [Xefa de departamento]
Educación Física
Roberto Selín García Menéndez [Xefe de departamento]
Miguel Sánchez Ortiz [Servicios Especiais]
Filosofía
José López Couce [Xefe de departamento]
Fernando Vidal Meijón
Física e Química
Antonio Varela Caamaño [Xefe de departamento]
Diego Mazas Brandáriz
María Jesús Souza Castelo [Servicios Especiais]
Francés
Angeles Andrade Sanjurjo [Xefa de departamento]
Mª Isabel Santamarina Fernández
Grego
Montserrat López Pinal [Xefa de departamento]
Inglés
Warinca Arce González [Xefa de departamento]
Mercedes Dopico Caínzos
Ana Isabel Oulego Prado
Ricardo Puig De Llano
Latín
Xosé Carballude Blanco [Xefe de departamento]
Lingua e Literatura Española
Matías Cuba Orosa [Xefe de departamento]
Eduardo Álvarez González [Liberado sindical]
Elvira Elisa Sanz Gómez
Eva Tizón Zas
Lingua Galega e Literatura
Xoán Ignacio Taibo Arias, [Xefe de departamento]
Ana María Crego Yañez
Xosé Manuel Martínez Fraguela,
Matemáticas
Antonio Lastres Rubinos [Xefe de departamento]
Rosa María Miña Mena
Manuel San Luís Bugallo
María Emilia Villar Mirabal
Música
Jorge Varela Mosquera [Xefe de departamento]
Jesús Fernández Llaneza
María Antonia Montes Fernández
Normalización Lingüistica
Fernando Vidal Meijón [Xefe de departamento]
Orientación
María Dolores Singer Lago [Xefa de departamento]
Eva María Avecilla Porto,
María de los Ángeles Lorenzo Barral
Mª del Pilar Morandeira Roel
Relixión
José Ovidio Curráis Porrúa [Xefe de departamento]
Tecnoloxía
Juan Manuel Neira Fernández [Xefe de departamento]
Xosé Rodríguez Rodríguez
Xeografía e Historia
Mª del Carmen García-Rodeja Arribí [Xefa de departamento]
Antón García González
Xosé Antón García González
Víctor Nogueira Fariña
