O pasado día 27 de Abril o alumnado de cuarto curso e tercero acudiron á Fábrica ó ensaio xeral do grupo “Experimenta-danza” dirixido polo actor e director teatral Santiago Prego. Esta obra está baseada en obras de Kandinsky e inspíranse nos seus cadros para as coreografías.
O alumnado tivo a posibilidade de observar en directo cómo é un ensaio, tamén as improvisacións realizadas e puderon participar no remate do espectáculo.
O día 27 de marzo os grupos 4º A e B da ESO participaron nunha visita organizada polo Departamento de Física e Química ao Instituto Universitario do Medio Ambiente (IUMA). O Instituto, que está moi preto do noso centro, está situado nun dos edificios máis bonitos do noso concello, o Pazo de Lóngora. O pazo, está totalmente rehabilitado, e dende o ano 2001 é a sede do IUMA. Alí, a principal liña de investigación ten que ver coa calidade do aire que respiramos.
A visita consistiu, en primeiro lugar, nunha charla acerca da contaminación atmosférica, na aula de conferencias. Alí, a Dra. en Química Analítica María Piñeiro falou da contaminación atmosférica, tanto gases como partículas, e explicou cal era o traballo do Instituto. Despois de tomar un pequeno “almorzo”, vimos os xardíns e as casetas onde se realiza a toma de mostras Tamén vimos o laboratorio no que se preparan as mostras de aire que alí se recollen, para logo, analizalas nos laboratorios do Departamento de Química Analítica da Universidade da Coruña.
Un intercambio con gente de Hungría no se hace todos los días. Siempre se oyen a algunas personas hablar de sus intercambios con chicos franceses, ingleses o alemanes, pero… ¿húngaros?
Pues eso es lo que hemos hecho siete alumnos y un profesor del I.E.S. “Xosé Neira Vilas”. Conjuntamente con uno de los institutos de Betanzos, el “Francisco Aguiar”, nos fuimos un 17 de febrero desde Santiago hasta Budapest.
Y ahora surge la otra pregunta que todo el mundo se hace… ¿Un intercambio no es para practicar un idioma? ¡Pues no necesariamente! Nosotros no sabíamos nada de húngaro ni era nuestra intención aprenderlo, aunque ahora podemos decir que sí controlamos las palabras básicas, desde decir sí, no, gracias, buenos días, hasta alguna que otra palabra malsonante que, para que negarlo, siempre se aprende en este tipo de viajes. Sin embargo ellos, los chicos húngaros, sí sabían castellano, pues están en un colegio bilingüe, y para asustaros con el nombre os diré que es el “Károlyi Mihály Magyar – Spanyol Tannyelvü Gimnázium”. Impresionante ¿verdad?
Pero la lengua magiar no es lo único sorprendente de este país. En la perla del Danubio, como se conoce a la capital húngara, podemos encontrar sitios fantásticos como el Palacio Real, la Iglesia de Matías, el Laberinto de Buda, la Plaza de los Héroes, el imponente Parlamento o la espectacular Ópera. Y si por la noche te sientas en uno de los bancos que está a orillas del anchísimo Danubio y ves el Puente de las Cadenas totalmente iluminado en frente del Palacio Real, puedes llegar a pensar que esa es una de las ciudades más bonitas que has podido ver.
Fueron muchos los sitios en los que estuvimos, muchas comidas típicas las que probamos, como el salami, el goulash, la amapola o el palinka, y muchas costumbres a las que nos costó habituarnos, como por ejemplo, el hecho de que al entrar a una casa húngara hay que descalzarse, así como suena, ¡nada de andar en zapatillas!, pues para ellos, que hagas lo contrario es una enorme falta de respeto. ¡Ah! Y otra cosa curiosa, ¡allí lo normal es que cuando saludas a alguien le des tres besos!
En definitiva, que la ciudad es más que aconsejable, y que la experiencia del intercambio, el convivir con una familia que apenas conoces y con la que te tienes que entender mediante el lenguaje internacional de los gestos (al menos que tengas la suerte de que tu pareja húngara se encuentre por allí cerca para traducir…) es estupenda aunque al principio pueda dar algo de miedo, así que os animamos a todos a viajar y a conocer gente de otros sitios porque merece la pena, y mientras os lo pensáis nosotros esperaremos la llegada de los húngaros, porque después de Semana Santa volveremos a vernos todos, ¡pero esta vez ya en Coruña!
Alumnos do instituto dan unha charla na universidade de A Coruña
Membros do equipo de mediación do IES Neira Vilas foron convidados á Facultade de CC. da Educación da Universidade da Coruña para falar das actividades do equipo de mediación no noso instituto. Esta charla forma parte das actividades da materia “Modelos de Educación para a Paz e o Desenvolvemento” (Departamento. de Pedagoxía e Didáctica) cuxa profesora encargada é Cathryn Teasley.
Por parte do noso centro participaron as alumnas:
Rocío Saavedra Fernández
Alexandra Balbás Calvo
Iris Pena Amor
Joheisy Bracho Curros
Tamén participaron ex-alumnos do IES que seguen a colaborar con nós:
Gema Pujó Romero
A charla, que tivo lugar o luns 15 de xaneiro desde as 18:00 h até as 17:45 h, permitiu presentar aos futuros profesores e pedagogos cómo é a mediación escolar e valorar a influencia desta nova iniciativa na convivencia dentro do centro educativo.
Os días 23 ao 28 de xuño un grupo de alumnos e alumnas do noso Instituto, de diferentes niveis educativos (4º ESO, 1º e 2º de bacharelato) participaron nunha viaxe a Londres organizado polas profesoras Cristina Fernández Branco e Aniana Díaz Gómez.
A chegada á capital británica foi o venres 23 de xuño pola tarde. Despois do aloxamento no Leinster Inn Hostel, un albergue de xente nova en Bayswater, unha zona moi típica de Londres, o primeiro contacto coa cidade foi na archicoñecida Picadilly Circus, cos seus rechamantes anuncios luminosos e o seu ambiente alegre e cosmopolita. Aínda que non se podía gozar ata moi tarde porque o día seguinte prometía duro e canso.
Aproveitouse ao máximo a mañá do día 24 paseando por Hyde Park e visitando o Science Museum, o Natural History Museum (famoso no mundo enteiro polo esqueleto de dinosauro que loce na súa entrada) e o Victoria & Albert Museum no que se pode ver, entre outras cousas ¡unha reprodución do Pórtico da Gloria!. Despois, unha comida “á inglesa” sobre o céspede, permitiu repoñer forzas. Pola tarde esperaba Portobello, un dos mercados máis famosos do mundo, situado no non menos coñecido barrio de Notting Hill.
O domingo é o día ideal para achegarse ao Speakers Corner, en Hyde Park, e así se fixo. Alí, improvisados oradores expoñen aos demais as súas ideas sobre política, relixión, cultura, sociedade… un interesante exercicio de liberdade de expresión e tolerancia. Despois, un típico bus inglés de dous pisos cruzou o centro da cidade ata levarnos a beiras do Támesis para admirar The Houses of Parliament e, o icono da cidade, o Big Ben. A abadía de Westminster está pechada os domingos, co que non se puido visitar a tumba de Sir Isaac Newton, Lord Rutherford, ou do aventurero Dr Livingston entre moitos outros.
O “consolo” estivo nunha travesía polo Támesis, con parada na Tate Modern Galery, e destino cara á Tower of London. Alí viviron moitos reis de Inglaterra e ademais mantíñase cativos e se axustizaba a moitos acusados de traizón a Inglaterra. A xornada acabou no idílico Covent Garden co seu ambiente de músicos e artistas urbanos.
Ao día seguinte esperaba unha das xoias da cidade: o British Museum, onde se poden admirar pezas únicas como a pedra de Rosetta, numerosas momias exipcias, e gran parte do friso do Partenón (coa conseguinte polémica co goberno grego…). Pola tarde, o Embaixador de Arxentina en Londres, D. Federico Mirré, tío dunha das nosas alumnas, tivo a xentileza de convidar a todo o grupo que a acompañaba a unha riquísima merenda na súa casa, un marabilloso edificio situado nunha das zonas máis glamourosas da capital
O último día aínda quedaba moito por aproveitar. O destino da mañá foi o Palacio de Buckingham, residencia da Raíña de Inglaterra, pero non chegamos a tempo para ver o famoso cambio da garda. A decepción inicial pronto se esqueceu porque a tarde esperábanos Camden Lock, o mercado co ambiente máis ecléctico, extravagante e cosmopolita que se poida imaxinar. Tendas de roupa de todos os estilos alternativos, gótico, punk, ciber, hippy… aquí se atopan todas as tribos urbanas posibles!. Logo dunha esgotadora xornada de compras, a despedida da cidade non podía ser doutro xeito que presenciando un musical nun típico teatro londiniense.
Cansos pero moi contentos, o grupo partiu do aeroporto de Heathrow cara a Alvedro con ganas de volver visitar esta marabillosa capital europea, tan próxima a nós.
Ó longo deste curso celebráronse as ligas deportivas de fútbol e brilé organizadas polo Equipo de Mediación do noso Instituto.
A idea xurdiu nas xornadas de convivencia e pretendían mellorar as relacións entre os alumnos do centro: esquecendo determinadas actividades pouco construtivas ás que se dedicaban algúns nos tempos de lecer. Foi por iso polo que as aliñacións dos equipos saíron dun sorteo entre todos os inscritos. Así os grupos resultaron máis heteroxéneos: distintas idades, niveis, clases…
Nun principio, tanta mestizaxe non agradou a ningún dos participantes. Partido a partido foron superando todos os inconvenientes por compartir campo de xogo con outras persoas, e isto era o que se pretendía: mellorar a convivencia no Neira Vilas.
As finais de ambas as dúas competicións xogáronse a semana do 29 de maio. Da final de fútbol saíu gañador o equipo formado por: Álvaro García, Adrián Fernández, Fernando Lantes,Juan Martínez e Santiago Conde, enfrontados nun vibrante encontro ó conxunto constituído por: Alberto Gómez, Bruno Casal, Santiago González, Cristian García e José Manuel Barreiro.
No brilé, os que acadaron o título do campionato foron Cristián García, Fredi Rilo, Estefanía Antelo e Jessica Cortés. Tamén esta foi unha final dura na que o equipo gañador dobregou ó forte equipo formado por Alberto Gómez, Diana Dapena, Naiara Vián, Alexandra Balbás eRaquel Rodríguez.
¡Parabéns a todos e a todas! O merecido premio para os vencedores será a difícil encomenda de representar o noso Instituto nun partido contra o equipo do Instituto Miraflores. Esperamos ós nosos compañeiros co trofeo correspondente.
¡Ánimo e sorte! ¡Acadamos promover a convivencia incluso entre os centros…!
Durante o curso 2005-2006 o Departamento de Inglés levou a cabo a segunda edición do quiz entre os seus alumnos.
Para participar os alumnos tiñan que contestar unhas preguntas, que sobre temas moi diversos do currículo, aparecían cada tres semanas na páxina web del departamento. Despois de procurar a información en internet as respostas enviábanse desde a mesma páxina web. Esta actividade podíase realizar desde casa ou desde a aula de informática, que durante os recreos está dispoñible para o seu uso por parte do alumnado.
Despois de varios meses de concurso, os 10 alumnos con máis respostas acertadas participaron nunha disputada final, celebrada na aula de informática, que necesitou de varios desempates para poder determinar o gañador.
Os alumnos que disputaron a final foron Carlos Míguez (1º BACH), Gonzalo García (3º ESO), Alejandro García (1º BACH), Mariña Verde (2º BACH), Adriana González (2º ESO), Alejandro de Souza (1º ESO), Ángel Torres (2º ESO)
O gañador da segunda edición do quiz foi Carlos Míguez (1º BACH)
O pasado 6 de Maio celebrouse no Parque de Sta. Margarida da Coruña o “XI Día da Ciencia na Rúa” e aló fomos un grupo de alumnos/as de 3º e 4º da ESO (David Corral, Héctor Galindo, Daniel Lamas, Vladimir Kolpakov, Juan Martínez, Pablo Méndez, Eduardo Valeiro, Paula Mirre) e profesores/as (Antonio Varela, Gema Lois e Xosé Rodríguez) deste centro expoñer o proxecto no que estivemos traballando durante o curso. (Algúns alumnos/as de 4º ESO non foron, aínda que traballaron igual que o resto, porque estaban na viaxe Fin de Etapa en Canarias).
O proxecto
O proxecto consiste no control automático da temperatura e da luz nun invernadoiro. Dito control realízase mediante un programa informático que recibe, a través dunha controladora “Funcam”, os datos procedentes dun sensor de temperatura e doutro de luz. Se a temperatura que se detecta pode danar as plantas por ser demasiado alta, o programa ordena a posta en marcha dun motor que, mediante un mecanismo de piñón-cremalleira, abre unha ventá para ventilar o
interior. Se a temperatura baixa demasiado, o ordenador pon de novo en marcha o motor para pechar a ventá. Unha luz moi intensa tamén pode estragar a plantación así que se se miden valores por riba dos que no programa están almacenados como “aceptables”, o ordenador activa outro motor que, usando un mecanismo parecido ó anterior, estende unha cortina para dar sombra ás plantas. Cando o sensor indica que non é suficiente a luz que entra no invernadoiro, o motor volve funcionar para recoller a cortina.
Madrugar
O día 6 foi sábado pero tocou madrugar. A exposición abría ó público ás 11 así que para que nos desa tempo de ter todo listo a esa hora, chegamos ó Parque de Sta. Margarida ás 9 da mañá pero antes xa tiveramos que ir algúns de nós ata o instituto a recoller o invernadoiro
A furgoneta
Cando empezamos a traballar na maqueta durante os recreos non sabiamos que ía saír do instituto e fixémola dun tamaño cómodo para traballar nela pero cando decidimos levala á Ciencia na Rúa atopámonos co problema de que non collía nos coches dos profesores así que tivemos que recorrer á axuda dunha amiga que nos prestou unha furgoneta.
A carpa
No parque atopámonos unha chea de xente de distintos institutos e colexios da zona de A Coruña. A cada centro adxudicáronnos unha carpa para expoñer os nosos proxectos e a nós tocounos xusto ó lado da Casa das Ciencias. Tivemos que carrexar cadeiras, paneis, taboleiros para as mesas, etc, e colocar os pósteres e o proxector de xeito que se visen ben, distribuír as mesas e comprobar que o invernadoiro funcionaba.
Empezamos
E funcionaba. E empezou a chegar a xente… Ó principio custounos un pouco explicar de forma sinxela e breve como funcionaba o noso invernadoiro pero despois déusenos bastante ben. E entre o público houbo de todo: aqueles que case non se paraban máis que a ver as flores que había dentro do invernadoiro, outros que se interesaban por tódolos detalles da súa construción, do funcionamento e da parte de programación, un señor que nos estivo explicando que el tiña na casa un invernadoiro de verdade cun sistema de control parecido ó noso, e algún que outro ó que case non houbo que explicarlle porque só lle interesaban os caramelos que tiñamos para repartir…
Problemas
Ó pouco tempo de comezar a chegar a xente rompeu un dos conectores que unían a interface “Funcam” e o panel do invernadoiro. Tivemos que achegarnos a unha tenda de electrónica que hai preto de alí para mercar outro e cambialo. Isto tivo solución pero despois o que se estragou foi unha das entradas da “Funcam”, concretamente a entrada do sinal analóxico da temperatura e iso xa non fomos capaces de amañalo, por máis voltas que lle demos. Quedamos bastante decepcionados porque despois de todo o traballo que fixeramos durante tanto tempo, o sistema non funcionaba por culpa de algo totalmente alleo a nós e que non podiamos reparar alí…
Seguimos adiante
Pero ó final seguimos adiante e mentres un de nós explicaba, outro facía a simulación das variacións de temperatura e luz dende o programa informático de xeito que a xente puido ver os mecanismos da ventá e a pantalla en funcionamento. Logo démonos conta de que o sensor de luz (coa LDR) funcionaba e podiamos facer pechar e abrir a cortina tapando e destapando o sensor cunha tea.
A haima
Pola mañá, a maioría da xente veu entre as 12:30 e as 14:00. Despois déronnos os de organización uns bocadillos e puidemos comelos tranquilamente porque ata as 17:30 case non houbo público. Iso si, despois non tivemos un momento de descanso ata a hora de peche, ás 19:00.
Colaboradores
Ao longo do día (como vedes nas fotos), case sempre estivemos dous alumnos na haima, aínda que os colaboradores do proxecto tamén estiveron axudando. Os profes que estiveron no proxecto dende o principio, tamén estiveron todo o día. O que xa vimos menos foron outros profes do instituto e por suposto ó resto dos compañeiros dos outros cursos. É que xa se sabe, o sábado é un día moi ocupado..
Mereceu a pena
Logo de todo o traballo realizado, todos os recreos ocupados, varias tardes no instituto, mereceu a pena. Con todo o que nos dixo a xente cremos que se pode mellorar moito este proxecto: poñer un sistema de rega automático, un anemómetro que impida a apertura da ventilación cando vai moito vento, e moitas máis cousas que se nos ocorrerán…. Ademais, o curso que vén imos ser máis “maduros” e “responsables”, pero necesitamos máis xente que colabore connosco, aínda que algún e algunha xa sexan “chicos” de bacharelato… Bromas aparte o curso que vén: máis proxectos de varios Departamentos e con máis alumnos/as.
Instituto de Ensino Secundario Plurilingue Xosé Neira Vilas. Perillo (Oleiros)